Ta strona została skorygowana.
Sam Kizlar-Aga, na czele rzezańców,[1]
265
Został na straży haremu i szańców.
IX
Selim na dłoni wsparł czoło, i okiem
Zdawał się toczyć po morzu szerokiem,
Gdzie, prąc się między Dardanelskie skały,
Z szumem w pieniste popiętrza się wały.[2]
270
Nie widział jednak ni morza, ni brzegów,Ni nawet Baszy wojennych szeregów,
Co bliżej przed nim tocząc bój udany,
To z koni twarde płatają turbany,[3]
To na dwie zręcznie rozbiegłszy się roty,
275
Biją na siebie stępionemi groty,A wrzask ich: »Ollah!« powietrze rozdziera;[4]
Selim nie słyszy, nie widząc spoziéra..
W myśli mu tylko — córka Giaffira.
- ↑ w. 264. Kizlar-Aga — »Kizlar-Aga jest to tytuł naczelnika czarnych stróżów seraju« (Od.). — Kislar po turecku: »dziewczyna, dziewica«.
- ↑ w. 269. wały — z rosyjskiego; przez poetów romantycznych często używane zamiast: »fale«. Ten ustęp o Dardanelach jest bardzo słabo przełożony. W oryginale ma wybitnie onomatopeiczne zabarwienie, t. zn. samym dźwiękiem wyrazów oddaje ruch fali między zakrętami Dardanelów; nie mówi zaś zupełnie o szumie i o spiętrzaniu się fal, czego w Dardanelach niema.
- ↑ w. 273. twarde płatają turbany — »W Turcji do wypróbowania szabel używają pospolicie złożonych w kilkoro wojłoków z pilści, albo też bardzo twardych turbanów; i żadna inna szabla, oprócz najlepszej tureckiej, nie zdoła ich przeciąć odrazu. Walka na stępione dziryty, ulubione igrzysko jazdy tureckiej, przedstawia bardzo ożywiony i malowniczy widok«. (B. Od.) — Odyniec fałszywie przekłada scimitar practice jako wypróbowanie szabel, zamiast: »ćwiczenia w władaniu krzywą szablą«; tak samo nie obroni tureckiej mowa, tylko o ramionach muzułmańskich, że one jedne mogą przeciąć taki turban odrazu.
- ↑ w. 276. A wrzask ich: Ollah!... »Ollah! Allah il Allah«, owe »Leilie«, jak je nazywają hiszpańscy poeci, są to zwykłe
