Ta strona została skorygowana.
575
W złotym kagańcu ta lampa się pali,[1]Z góry u stropu zwieszona śród sali;
Na sofach z tkani perskiego przędziwa
Leżą w nieładzie, ale pełnym wdzięku,[2]
Tu bursztynowe różańca kaliwa,[3]
580
Z których woń cudna rozlewa się w ręku,Ówdzie, w szmaragdów promienie objęty
(O! jak zła wróżba, że go zapomniała!),[4]
Z tekstem Koranu amulet jej święty,[5]
Co go jej matka przed skonaniem dała,
585
By słów wyrytych mocą tajemnicząŚwiecił jej duszy gwiazdą przewodniczą.
I bliżej przy nim — Alkoran otwarty[6]
Złotem barwnemi połyska się karty;
- ↑ w. 575—6. Obraz dodany w całości przez Odyńca; w oryg. tylko: »światło jest w komnacie«.
- ↑ w. 578 dodany przez Odyńca, prawdopodobnie pod wpływem opisu pokoju Zosi w Panu Tadeuszu.
- ↑ w. 579. bursztynowe różańca kaliwa — paciorki. »Bursztyn potarty (lub w ręku rozgrzany, dod. Od.) wydaje z siebie wonność, nie mocną ale przyjemną« (B. Od.).
- ↑ w. 582. O! jak zła wróżba, że go zapomniała! — źle przetłumaczone, gdyż uprzedza wypadki; oryg. ma tylko nawiasowe zdanie: »Jak mogła tego nie wziąć z sobą?«
- ↑ w. 583. amulet jej święty... »Wiara w amulety, rznięte na drogich kamieniach lub w puszkach złotych zamknięte, jest dotąd powszechną na Wschodzie. Noszą je zawieszone na szyi, lub zamiast bransoletek na ręku. Wiersze z drugiego rozdziału Alkoranu, opisujące własności Najwyższego, stanowią najskuteczniejsze amulety i są najczęściej używane« (B. Od.).
- ↑ w. 587 i n. Alkoran otwarty i t. d. — »Wszystkie rękopisma wschodnie (u Byrona: perskie), a mianowicie Alkoran, ozdobione są z wielkim przepychem i zbytkiem. Kobiety greckie są pospolicie trzymane w zupełnej ciemnocie i nieświadomości, ale wiele młodych Turczynek odbiera bardzo staranne wychowanie, wprawdzie nie mogące się równać z wychowaniem europejskich kobiet« (B. Od.). — Dalej, opuszczone przez Odyńca: »Być może, że niektóre z naszych »błękitnych« nie straciłyby na wartości przy wybieleniu«.
»Błękitnemi pończoszkami nazywano w Anglji
