Strona:Jerzy Byron-powieści poetyckie.pdf/222

Ta strona została skorygowana.




PIEŚŃ TRZECIA
Come vedi — amor non m’abbandona.
Dante
I

Zwolna — piękniejsze niż w dziennej kolei —[1]
Zniża się słońce za wzgórza Morei,
Nie w mgle, jak indziej, blade, bez promieni,

1245 
Lecz jak ognisko żyjących płomieni.

Po śpiącej głębi smugiem złota ciska, —
Wre zda się woda, gdy z drżeniem połyska.

  1. w. 1242 i n. »Cała strofa tej pieśni pod nr. I. jest tu może nie wiedzieć poco i należała do innego poematu, nie ogłoszonego choć drukowanego, a była napisana na miejscu, wiosną 1811 r. Czytelnik więc, ja sam nie wiem dlaczego, musi przebaczyć, jeśli może, że ją tutaj znajduje« (B. Od.).
    Strofa ta należy do poematu The Curse of Minerva (»Przekleństwo Minerwy«), poematu występującego przeciw rabunkom Lorda Elgina na Akropolis w Atenach, który całe fryzy świątyń zabierał i sprowadzał do Anglji. Byron za poradą przyjaciół wstrzymał sprzedaż wydrukowanego poematu, tak, że ukazał się on dopiero po jego śmierci. — Przekład tego ustępu u Odyńca jest zupełnie wolny i nie daje przybliżonego wyobrażenia o jego piękności malarskiej, mimo całej powłoki klasycystycznęj, jaka na tym ustępie się rozpościera, a jakiej jeszcze Byron w owym czasie nie umiał się pozbyć.