Strona:Jerzy Byron-powieści poetyckie.pdf/310

Niż Akropolis spiętrzone opoki,^[1]
Co — patrząc — zda się trącają obłoki.^[2]

II

25 

 Na Cyteronie mignęło żelazem^[3]

Włóczni dwadzieścia tysięcy zarazem.^[4]
Schodząc ku morzu, od brzega do brzega,
Wzdłuż, jak Moślemin obozem zalega,^[5]
Stoją namioty, półksiężyce świecą.

30 

Brodaty pasza gdzie buńczukiem skinie,

Rotami naprzód smagłe spahy lecą,^[6]
A wzrok, jak spojrzeć, wzdłuż, wszerz po dolinie,
W tłumie turbanów gubi się i ginie;
Wielbłąd Araba przyklęka na błoniu,

35 

Tam zwinny Tatar harcuje na koniu;

Dziw, i Turkoman, cichy skotopasa^[7]
Odbiegłszy trzody, wiąże miecz do pasa.
I tam, od morza, brzmią wystrzałów grzmoty,
Głusząc zhukanych bałwanów łoskoty.

40 

Tu szańce kopią, — z burzącego działa

Świszcząca śmierci kula wyleciała;
Mur ze ścian twierdzy kawałami pada,
I z tejże twierdzy, wśród dymów niezmiernych,

1. w. 23. Akropolis — gród warowny miasta Koryntu, na wysokiej skale.
2. w. 24. patrząc — zdanie czasowe wtrącone, wbrew składni polskiej mające inny podmiot niż zdanie z niem związane. Sens: gdy się na nie patrzy.
3. w. 25. Cyteron (Kyteron), — pasmo gór na płn. od Eleusis.
4. w. 26. zarazem — równocześnie.
5. w. 28. Moślemin — muzułmanin.
6. w. 31. spahy — tureccy posiadacze dóbr państwowych z obowiązkiem służby wojskowej.
7. w. 36. skotopas — pasterz (skot — bydło). »Życie Turkomanów jest koczownicze i ma charakter patrjarchalny; mieszkają pod namiotami« (B.). (Prawdopodobnie nie ma tu na myśli Byron ustroju patrjarchalnego, lecz raczej porównanie z Pismem św.).