of right z roku 1627 i wreszcie Magna Charta libertatum.
Niewątpliwie znaczny udział w deklaracjach praw od roku 1776 przypisać należy pamięci na te słynne prawa angielskie, uważane przez amerykan za część składową ich prawa krajowego. Niektóre zasady z Magna Charta i angielskiego bill of rihgts zostały wprost wcielone do amerykańskiego rejestru praw.
Mimo to głęboka przepaść dzieli deklaracje amerykańskie od wyżej wymienionych ustaw angielskich. Historyk rewolucji amerykańskiej mówi o deklaracji wirginijskiej, że w imię odwiecznych praw bytu ludzkiego protestowała przeciwko wszelkiej tyranji: »Angielska petycja praw roku 1688 była historyczną i retrospektywną, deklaracja wirginijska, przeciwnie, wyszła bezpośrednio z łona przyrody i głosiła zasady przewodnie dla wszystkich ludów czasów przyszłych“[1].
Kodeksy angielskie, ustanawiąjące prawa poddanych, są to bez wyjątku wynikłe z pewnych danych przyczyn potwierdzenia lub interpretacje prawa istniejącego. Nawet Magna Charta nie zawiera nowych praw, co już stwierdził na początku XVII wieku Sir Edward Coke, wielki znawca prawa angielskiego[2].
- ↑ „The englisch petition of right in 1688 was historie and retrospective; the Virginia declaration catne directly out of the heart of nature and announced governing principles for all peoples in all future times“. Bancroft VII, s. 243.
- ↑ Porówn: Blnckstone. Commentaries on the laws of England I, 1, s. 127 (ed. Kerr London 1887, I st. 115).
