Ta strona została uwierzytelniona.
DZWONY
I
1
Wykuwała nas z bronzu wieczność.Twarde dźwięki słodkie dla ucha,
Ale ranią Bogiem i miażdżą,
Każdego kto się zasłucha.
2
My dzwony, dzwony szumiące,Jak łany spęczniałe ziarnem —
Mówimy do was pokarmem,
Mówimy chlebem białym.
3
My dzwony wśród dzwonów najmniejsze,Do ciebie wołamy wyłącznie —
Nie myśl, że niby na łące,
W naszych szumach utoniesz i spoczniesz.
