Stanca II, w. 1. „Majestatycznie ta Cybela morza“.
1) Sabellicus, opisując widok Wenecyi, użył powyższego obrazu, który nie byłby poetycznym, gdyby nie był prawdziwym. — „Quo fit, ut qui superne urbem contempletur, turritam telluris imaginem medio Oceano figuratam se putet inspicere“. B.
Stanca X, w. 5. „Bywali w Sparcie zacniejsi synowie“.
2) Odpowiedź matki Brazydasa, dowódcy Lacedomonów, dana cudzoziemcom, sławiącym pamięć jéj synów. B.
Stanca XI, w. 3. „Nienaprawiony Bucentaur próchnieje“.
3) Statek, na którym dożowie odbywali ceremonię zaślubin z morzem, i z którego pokładu rzucali pierścienie do wody, nazywał się Bucentaur. Tł.
Stanca XIV, w. 3. „Pianta-leone, bo lwa swego z wrzawą“.
4) To znaczy lew św. Marka, sztandar rzeczypospolitéj skąd pochodzi wyraz Pantalon — Pantaleon. B.
Stanca XVI, w. 3. „Zbawienie wyszło od attyckiéj muzy“.
5) Opowiada o tém Plutarch w żywocie Nicyasa. B.
Stanca XVIII, w. 6. „Otway i Radchff, Szyller, Szekspir stary“.
6) „Wenecya wyzwolona“; „Tajemnice Udolfa“; „Czarnoksiężnik lub Armeńczyk (der Geisterseher)“, „Kupiec wenecki“, „Otello“. B.
Stanca XX, w. 1. „Najwyżéj rośnie świerk z swojéj natury“.
7) Gatunek szczególniejszego świerku alpejskiego, udającego się tylko na regionach najbardziéj skalistych, gdzie dla swego wyżywienia znajduje jak najmniéj ziemi. W tych miejscach wyrasta on do większéj wysokości, aniżeli wszelkie inne drzewa górskie. B.
Stanca XXVII, w. 9. „Lazurów fale grzebień wdzięcznéj Djany chłoną“.
8) Opis powyższy może się wydać fantastycznym i przesadnym tym ludziom, którzy nigdy nie widzieli wschodniego lub włoskiego nieba; w rzeczywistości atoli jest on tylko wiernym i może nawet niedostatecznym obrazem jednego z tych sierpniowych wieczorów (d. 18), jakie widziałem podczas częstych przejażdżek konnych nad brzegami Brenty, w pobliżu La Mira. B.
Stanca XXXIV, w. 1. „Lub téż, być może, ze swemi demony“.
9) Walczyć można tak samo z demonami jak i ze swemi lepszemi myślami. Szatan wybrał sobie puszczę, ażeby kusić naszego Zbawiciela. A nasz
