W roku 1715, wielki wezyr, dowodzący wojskiem tureckiém, chcąc sobie otworzyć drogę do głębi Morei i obledz Napoli di Romania, najważniejsze w całym kraju miasto, zamierzył naprzód zdobyć Korynt, do którego kilka szturmów przypuścił. Załoga twierdzy tak słabą była, iż gubernator widząc niepodobieństwo opierania się dłużéj tak potężnéj sile, skłonił się nakoniec do układów, kiedy w ciągu toczącéj się umowy zajął się przypadkiem ogień w składzie ogromnym prochów tureckich. Kilkaset beczek prochu wyleciało w powietrze i siedemset blizko ludzi zostało zabitych. Wypadek ten do takiéj wściekłości przywiódł Turków, że nie chcąc już o żadnym słyszéć układzie, straszliwy szturm przypuścili do Koryntu i zdobywszy go, całą wysiekli załogę. W rzezi téj zginął i Minotti, gubernator kraju. Małą liczbę przez miecz oszczędzoną zajęto w niewolę wraz z Antonio Bembo.
Historya turecka, tom III, str. 151.
Poema to poprzedzone było z razu wstępem dość długim, który od tych słów się zaczynał:
„In the year since Jesus died for men“.
Mimo znajdujących się w nim piękności, Byron, idący za radą przyjaciół światłych, kazał go w następnych ominąć wydaniach.
Str. 421 w. 13. „Gdyby od krwawéj śmierci Tymofana“.
Tymoleon ocaliwszy w bitwie życie brata swego Tymofana, skarał go późniéj śmiercią, jako chcącego sobie przywłaszczyć najwyższą władzę nad Koryntem. Przeniósł obowiązek dla kraju nad względy związków pokrewnych. Dr. Warton utrzymuje, że Pope miał zamiar z zdarzenia tego epiczne wysnuć poema, i że Akenside toż samo zamyślał.
Str. 422 w. 11. „Turkman rzucił swoje trzody, stada“.
Turkomany mieszkają zwykle w namiotach, przenoszą się z miejsca na miejsce i wiodą życie patryarchalne.
Str. 424 w. 4. „Ostatni Greków ujarzmiciel krwawy“.
Kumurgi, faworyt trzech sułtanów i wielki wezyr za Achmeta III, zdobywszy w jednéj wojnie cały Peloponez na Wenecyanach, w następnym roku ciężko został ranny w bitwie pod Peterwardinem, na równinie karłowickiéj
