Strona:Jerzy Lord Byron - Poemata.djvu/86

podczas oblężenia weneckiego był Partenon świątynią, kościołem, meczetem, pod każdym względem był on więc godnym czci; zmieniali się jego wierni, on atoli był zawsze miejscem nabożeństwa, uświęconém trzykrotnie; jego zhańbienie jest zatem świętokradztwem podwójném.
 Ale —
 „Man, proud man,
 Drest in a little brief authority,
 Plays such fantastic tricks before high heaven
 As make the angels weep.“ B.
 Stanca V, wiersz 2. „Wybrzeże.“
 3) Nie zawsze było zwyczajem u Greków palić ciała umarłych; wszczególności wielki Ajaks pochowany był w ziemi. Po większéj części uważano wszystkich wodzów po śmerci za bogów; do rzędu zapomnianych należeli zaprawdę ci, przy których grobie nie urządzano igrzysk dorocznych albo uroczystości poświęconych ich pamięci, jak to uczyniono dla Achillesa, Brazydasa etc., a w końcu nawet dla Antynousa, którego śmierć tyle była bohaterską, ile haniebném było jego życie. B.
 Stanca VIII, wiersz 9. Baktryany.
 4) Pitagoras i Solon.
 Stanca IX, wiersz 9. „Duch mój jest szczęśliwy.“
 5) Stancę tę pisał Byron w Newstead, w październiku 1811, posłyszawszy o śmierci szkolnego w Cambridge towarzysza, młodego Eddlestone’a. P. Tł.
 Stanca X, wiersz 3. „Synu Saturna, tu ongi twe imię.“
 6) Kościół Jowisza olimpijskiego, gdzie jeszcze szesnaście kolumn zostało; pierwotnie było ich do stupięćdziesiąt. Kolumny te należały, jak przypuszczają niektórzy, do Partenonu. B.
 Stanca XI, wiersz 9. „głąb swą rozpieniło“.
 7) Okręt rozbił się na Archipelagu. B.
 Stanca XII, wiersz 2. Zburzył.
 8) Patrz notę A, dotyczącą uwożenia dzieł sztuki z Aten. B.
 Stanca XII, w. 8. „Boleści swéj matki“.
 9) Z listu d-ra Clarke pisanego do Byrona, podał tenże jako komentarz do słów powyższych następującą uwagę: „Gdy ostatnią z metop zabierano z Partenonu i gdy przytém robotnicy lorda Elgina zrzucili wraz z górną częścią budowy jeden z tryglifów, patrzący na to znieważanie gmachu, Disdar wyjął lulkę z ust i otarłszy łzę, zawołał do Lusieriego błagalnym głosem: Τελοσ! (skończcie) — ja byłem przytem.“ — Wzmiankowany Disdar był ojcem obecnego Disdara. B.
 Stanca XIV, wiersz 2. „Z swéj morderczéj drogi“.
 10) Według Zozyma, Achilles i Minerwa odparli Alaryka od murów Akropolis; inni atoli twierdzą, że król Gotów prawie tyle narobił tutaj złego, co i magnat szkocki. Patrz u Chandlera. B.
 Stanca XXIX, wiersz 2. Przy „Morza Śródziemnego panie.“
 11) Gozza ma oznaczać starożytną wyspę Kalipsy. B.
 Stanca XXX, wiersz 5. „O cudna Florens etc.“
 12) Pani Spencer Smith, dla któréj autor zabawił kilka miesięcy na wyspie Malcie. O pobycie swoim i o lady Florens znajdujemy w jednym z listów Byrona, pisanym do matki, następujące uwagi:
 „List ten posyłam przez ręce nadzwyczajnéj kobiety, o któréj musiałaś zapewne słyszéć. Jest to ta sama pani Spencer Smith, któréj ucieczka z rąk władz francuskich posłużyła margrabiemu de Salvo za przedmiot do powieści.
 „Podczas podróży morskiéj rozbił się statek, na którym płynęła; — jedném słowem, życie jéj, od dzieciństwa począwszy, było tak pełne nadzwyczajnych wypadków, że w powieści nawet wydałyby się zbyt przesadzone. Urodzona w Kon-