Strona:Jerzy Szarecki - Czapka topielca.pdf/139

 — Padając do wody rozbiłem głowę o łapę kotwicy...
 — No, nie łżyj trupie — to ja ci łeb rozwaliłem kluczem od zbiornika.
 Topielec potrząsnął skrwawioną głową.
 — Nie, to o łapę kotwicy — ja sam.
 — Łżesz, mówię!
 Milczało widmo. Woda wciąż spływała z jego munduru i brody tworząc kałuże na podłodze rupki.
 Orski przeciągnął się w ramionach i ziewnął.
 — Ale nudnyś się zrobił, bracie, w tej wodzie, niech cię!
 — Na dnie niewesoło! — odparł topielec.
 — Toż to po tobie widać, nudziarzu. Powiadaj, czego chcesz?
 — Chcę ciebie.
 Orski parsknął śmiechem.
 — Mózgi-ś sobie zamoczył, brodaczu! Co paplesz głupstwa! Ty trup, a ja żywy — czegóż więc chcesz odemnie?
 — Chcę ciebie.
 Orski zmarszczył brwi.
 — Nie mam czasu na głupstwa, gadaj pocoś wylazł z wody!
 — Przyszedłem zabrać cię ze sobą.