Cóż słychać moja Anno?
Fatalne wieści! książe Somerset popadł w niełaskę, uwięziony w Tower — mówią że Tomasz Sejmour admirał, brat jego wyjednał to u króla — księżna Somerset, płacze i mdleje — i poprzysięga zemstę bratu męża — ta wyniosła kobieta zgubiła go dumą swoją!...
Czy podobna!... więc przyszło do tego, czegom się zawsze obawiała! lew rzucił się na tygrysa! brat na brata! bój to będzie straszny i drugich za sobą pociągnie!... społeczność cała — Anglia — Europa! z zgorszeniem patrzeć będzie na to! oby nie zakwitła róża biała i czerwona!...
Mówią, że hrabia Warwick, stryj wasz Pani, pragnie pojednać braci, wstawiał się publicznie u króla, mówił z członkami parlamentu, był u barona Tomasza Sejmour, admirała... ale ten pała piekielną nienawiścią ku swemu bratu protektorowi, księciu Somerset! Hrabia Warwick może wiele dokazać!
A! byle tak było! (do siebie) Niezupełnie mu ufam!
Mylę się — nie hrabia Warwick, książe Northumberland!
Jakto? przecież Percy nie żyje?
Hrabia Warwick, mianowany księciem Northumberland!... winszuję ci Pani! domowi Twemu wszyscy zazdroszczą!...
Czy być może! tak szybko? i to zaraz po uwięzieniu księcia Somerset protektora? Niedawno wice-hrabia Lisle, syn ściętego sromotnie ojca, po kątach dworu cicho przyczajony, raptem faworyt króla, hrabia Warwick, i dziś — księciem Northumberland!... zamki jego rozliczne, pycha szatańska! ziemie jego równe tym, co dzierzyli wassale! on zaczyna trząść biednym królem, jak słabą trzciną... a! biedny Somerset! ten mąż szlachetny! najlepszem dlań świadectwem, że go lud biedny uwielbia — on dzwignią naszą
