Courtenay dla jego piękności... szkoda, że mu Joanna zawróciła szaloną głowę. Latał za wszystkiemi, aż go jedna chwyciła...
A! mój ojcze!
Obie córki Henryka ósmego na męzkie powaby czułe... rumianość młodzieńcza jak słońce działa na nie... Marya stara panna trzydziestosiedmioletnia cha! cha! cha! kryje swe płomienie hiszpańskie kwefem pobożności — Elżbieta bronz zimny — ale kiedy bronz się rozpali... uważaj na obie... twoja piękność — zalotność — może która... (szepcze mu do ucha).
Ha! ta przewrotność... obmierzły mi wszystkie kobiety, odkąd Joanna moja...
Niemniej uważaj na łaski Joanny — Marya i Elżbieta nienawidzą jej dla wyższości jej umysłu — głowa egzaltowana — bożyszcze Humanistów — król za nią przepada... głowy jej nigdy nie zajmiesz, boś głupi, i tylko jelenie strzelać umiesz, ale sercu jej coś obudził, nie daj zasnąć, mów zawsze, że kochasz poezyę — księżyc — zbieraj jej kwiaty — rób do niej oczy karpia umierającego... i mów o miłości Platonicznej...
Jakże niezręczne dworskie sidła!... jakże inaczej — tylko wyznaniem prostoty mojej zdobyłem to serce szlachetne, co mnie uszlachetniło!... ona się lęka, że więcej miłości jak dumy jest we mnie...
Na teraz dosyć — — (siada na ławie i wyjąwszy papier milcząc coś pisze).
Wiem to, co wiem! — (rozmawia cicho z Guilfordem — z drugiej strony wychodzi kat z synami Rolem i Alastorem, o chwilę później starzec siwobrody okazuje się zamiatając ulicę i czasem patrzy na nich).
Ty Rolo mój, choć się rodziłeś na kata, nie jesteś pierworodny... Alastor ma konieczne pierwszeństwo...
