Strona:Joanna Grey.djvu/102

 Northumberland!...

(wskazując Joannę i koronę gestem)

 Joanna!...

(umiera).

JOANNA.

 O Boże!... to niepodobna!... Edwardzie!... Edwardzie!...

LEKARZ.

 Król nie żyje!...

MARYA TUDOR.

 Czy pewnie?... jestem królową! na kolana!

JOANNA (schylona u zwłok króla).

 Przed Bogiem! za duszę tego brata! a!...

NORTHUMBERLAND (uroczyście).

 W imię zmarłego króla Wielkiej Brytanii — oto jego testament! według ostatniej woli swojej mianował swym następcą Joannę Grey najbliższą praw do korony — (zdumienie — przyklękając)
 Wiwat królowa Joanna!...

(Rodzice Joanny i większa część lordów przyklękając).

 Wiwat Joanna!

MARYA TUDOR (trzęsąc się cała).

 Bluźnierstwo! stój zuchwały! pioruny niebios poruszę!...

ELŻBIETA (cicho i nagle).

 Siostro na koń! uchodźmy z Londynu — jeżeli nas zamknie w Tower, przepadłyśmy.

MARYA TUDOR.

 A! —! uchodźmy!

(idą ku drzwiom).

NORTHUMBERLAND.

 Siostry królewskie zostaną.

MARYA TUDOR.

 Kto się waży zastąpić mi drogę — tego głowa na moście Tamizy będzie na pal wbita! tak mi Boże dopomóż — (dworzanie ustępują z trwogą — obie siostry odchodzą spiesznie).

NORTHUMBERLAND.

 Przeszkodzić! przeszkodzić! jeźli ujdą, szatan z niemi — (niektórzy wychodzą).