Bardzo wiele zjawisk a nawet ważnych praw w gieologji[1] można badać wszędzie i bez kosztownych przyrządów. Każda ulewa, każde źródło, brzeg potoku, łom kamienia łub zwykła glinianka pozwalają śledzić cichą pracę sił przyrody. Nawet luźny kawałek krzemienia zdoła nieraz powiedzieć wiele rzeczy gieologicznie ciekawych. To też możemy uważać wyrażenie „geologia pauperum” za zupełnie trafne, rozumiejąc przez to pewne traktowanie zjawisk i faktów gieologicznych, które bez szczególnego przygotowania z chemji, mineralogji i matematyki da się nawiązać do codziennych zjawisk, budząc głębsze zajęcie się przyrodą kraju rodzinnego.
A jednak mimo to i pomimo, że gieologja zajmuje się zjawiskami podstawowemi dla zrozumienia stosunków gieograficznych, rozmieszczenia zwierząt i roślin, a nawet całego kulturalnego rozwoju kraju, przecież zaledwie niewielu najbardziej wykształconych wie cokolwiek o metodach, celu i przedmiocie badań tej umiejętności. Zawsze jeszcze można się spotkać
- ↑ Gielogja = nauka o ziemi, t. j. o jej budowie, zmianach i powstaniu.
