licę, będzie zajmująca, „martwy” grunt pod stopami ożywia się, a „codzienne” zjawiska wiążą się w potężne prawa, rządzące światem.
Gieologja wskazuje jednak równocześnie miejsca, gdzie należy zakładać kopalnie lub łomy kamienia, skąd wydobywać glinę, margiel i torf, gdzie wypada szukać pokładów węgla lub źródeł słonych. Od pierwszego rzutu oka poznamy na karcie gieologicznej, w jakich miejscach najkorzystniej wydobywać szuter na drogi lub kostki na bruk; którędy będzie najodpowiedniej przeprowadzić drogi lub koleje, gdzie należy zakładać domy i fabryki, wyszukiwać źródła i czym można wyjaśnić naturalne podstawy przemysłu rolnego i leśnego.
Wobec tak doniosłego znaczenia gieologicznej karty dla niezliczonych celów praktycznych i idealnych, łatwo zrozumieć, że narody kulturalne poświęcają rok rocznie znaczne sumy na zdejmowanie i wydawanie map tego rodzaju. W ostatnich latach łożyły na ten cel:
