i liczniejsze, aż wreszcie widzimy, jak gruz przechodzi w samą skałę miejscową (rys. 1).
Gdy cząstki gruzu, rozrzucone wśród gleby, porównamy ze znajdującą się w głębi skałą, to w okolicach górskich przekonamy się najczęściej, że są to ułamki owej skały miejscowej; małe różnice w kolorze i twardości spowodował proces wietrzenia, o którym będzie mowa niżej.
Niekiedy jednak znajdują się pomiędzy niemi obce odłamy, których pochodzenie należy zbadać. Na bystrych stokach pochodzą one ze skał, znajdujących się wyżej i stoczyły się po pochyłości; często wszakże są to przybłędy, przyniesione tu przez wodę lub lody. Im powierzchnia danego miejsca okazuje mniejsze nachylenie, tym liczniej występuje gruz obcy.
W nizinach warstwa gruzu jest zazwyczaj niezwykle potężna i bywa albo naniesiona z daleka lub
Strona:Johannes Walther - Wstęp do gieologji.djvu/20
Ta strona została przepisana.
— 10 —
