z stosunków niemieckich, trzeba było zastąpić naszemi, a w innych wypadkach należało nieraz coś wypuścić lub dodać, stosując się do czytelników polskich i ich potrzeb. Stąd pewne zmiany, które jednak wynikają wprost z ducha książki i są zresztą stosunkowo nieznaczne. Tak, jak zestawiony samodzielnie cały rozdział ostatni (wraz z oryginalną mapką), który zawiera wskazówki z literatury gieologicznej ziem polskich, ułatwią one niewątpliwie spełnienie tej roli, jaką pracy swej przeznaczył autor: Spopularyzowanie nie tylko wiadomości z gieologji, ale i metod gieologicznego badania.
Niech zatym to dziełko służy u nas wszystkim miłośnikom przyrody, a zwłaszcza niech dojdzie do rąk starszej młodzieży szkół średnich i tej, która w szkołach wyższych rozpoczyna studja ściśle przyrodnicze lub gieograficzne.
Lwów, r. 1907.
