Strona:John Galsworthy - Powszechne braterstwo.djvu/221

 — Nie, — odparł po chwili; — obawiam się, że szczęśliwa nie jest.
 — Dlaczego?
 Hilary milczał; poczem, patrząc starcowi prosto w twarz, rzekł:
 — Zdaje mi się, że dla pewnych powodów będzie zadowolona, jeżeli wyjadę na pewen czas.
 — A kiedy wyjedziesz? — spytał p. Stone.
 — Jak tylko będę mógł.
 Zdawało się, że oczy p. Stone’a, roziskrzone natężonym blaskiem, usiłowały przejrzeć przez gęstą mgłę.
 — Wydaje mi się, że ona przysła do mnie, — rzekł; — coś mi się przypomina, że płakała. Czy jesteś dla niej dobry?
 — Starałem się być dobry, — odparł Hilary.
 Twarz p. Stone’a pokryła się lekkim rumieńcem.
 — Nie macie dzieci, — rzekł z trudnością; — czy żyjecie ze sobą?
 Hilary potrząsnął głową przecząco.
 — Rozłączyliście się? — pytał dalej p. Stone.
 Hilary potwierdził skinieniem głowy. Nastąpiło długie milczenie. Oczy p. Stone’a powędrowały do okna.
 — Bez miłości niema życia, — rzekł w końcu; utkwił badawczy wzrok w Hilarym i spytał: — Czy ona kocha innego?
 Hilary ponownie potrząsnął głową.
 Gdy p. Stone odezwał się teraz, mówił zrazu wyraźnie tylko do siebie.
 — Nie wiem dlaczego jestem zadowolony. Czy ty kochasz inną?
 Na to pytanie Hilary zmarszczył brwi.
 — Co pan rozumie przez miłość? — zapytał.
 P. Stone nie odpowiedział; widać było, że zastanawia się głęboko. Usta jego zaczęły się poruszać:
 — Przez miłość rozumiem zapomnienie o swojem Ja. Istnieją często związki, w których pobudzone są tylko instynkty płciowe lub wspomnienie własnego Ja...
 — To prawda, — szepnął Hilary.
 P. Stone podniósł oczy; na twarzy jego malowało się bolesne zmieszanie.
 — Rozmawialiśmy o czemś.
 — Powiedziałem panu, — rzekł Hilary, — że dla pańskiej córki będzie lepiej, gdy wyjadę na pewien czas.
 — Tak, — rzekł p. Stone; — rozłączyliście się.
 Hilary powrócił przed pusty kominek.