Strona:John Galsworthy - Powszechne braterstwo.djvu/247

wie piórko — płochy intruz przechylony ukośnie, jakby usiłował zwrócić na siebie wszystkie oczy a jednak ujść uwagi. A, wciśnięta między surowe białe popiersie Sokratesa i ciemną półkę z książkami, dziewczyna sama wydawała się jak natrętny duch, który się tu zakradł i stał drżący, wylękły, przygotowany na to, że go wygnają.
 Wobec tego zjawiska Hilary cofnął się do, drzwi, zawahał się i powrócił.
 — Nie trzeba było tu wracać po tem, co powiedzieliśmy pani wczoraj, — mruknął.
 Mała modelka odparła z pośpiechem:
 — Ale spotkałam Hughs’a, panie Dallison. Wykrył gdzie mieszkam. Och, jak on strasznie wygląda! boję się go. Nie mogę teraz tam mieszkać.
 Wysunęła się trochę z kryjówki i stała z oczami spuszczonemi, poruszając nerwowo rękami.
 „Nie mówi prawdy“, pomyślał Hilary.
 Mała modelka spojrzała na niego ukradkiem.
 — Widziałam go, — rzekła. — Muszę teraz wynieść się ztamtąd; nie byłabym już tam bezpieczna, nieprawda?
 I znów rzuciła na niego to samo spojrzenie.
 Hilary pomyślał nagle: „Używa przeciw mnie mojej własnej broni. Jeżeli istotnie widziała go, nie przeraził jej. Dobrze mi tak!“
 Zaśmiał się sucho i odwrócił się od niej.
 Coś zaszeleściło. Mała modelka wyszła z kryjówki i stanęła między nim a drzwiami. Hilary odczuł ponownie ten sam niepokój, jaki ogarnął go, gdy siedział obok niej na ławce po pogrzebie dziecka. W ogrodzie gołąb gruchał nieustannie pieśń miłosną; Hilary nie słyszał jej, świadomy tylko obecności dziewczyny, która stała za nim — tej młodej postaci, co oplatała mu zmysły.
 — A więc czego pani chce? — spytał w końcu.
 Mała modelka odpowiedziała innem pytaniem:
 — Czy pan naprawdę wyjeżdża, panie Dallison?
 — Tak, wyjeżdżam.
 Podniosła dłonie do wysokości piersi, jakgdyby chciała je złożyć; ale nie uczyniła tego i opuściła je. Były obciśnięte w bardzo zniszczone rękawiczki duńskie a w tej ciężkiej chwili zmieszania oczy Hilarego utkwiły w drobnych dłoniach, przyciśniętych do spódnicy.
 Mała modelka usiłowała niezwłocznie okryć je za sobą. Nagle spytała obojętnym głosem: