Jedyny łącznik, wiążący te trzy opowiadania, jest, że się tak wyrażę, natury geograficznej; rozgrywają się bowiem — czy na lądzie, czy na morzu — w tej samej okolicy świata, którą możnaby nazwać okolicą oceanu Indyjskiego z wszelkiemi jego odnogami i rozgałęzieniami na północ od równika, aż do zatoki Siamskiej. Jeżeli zaś chodzi o czas — to należą do okresu następującego bezpośrednio po ukazaniu się powieści o niezręcznym tytule: W oczach Zachodu, a w stosunku do osobistego życia autora łączą się z zasadniczym przełomem w losach jego twórczości. Gdyż faktem jest niezaprzeczonym, że W oczach Zachodu niełaskawie zostało przyjęte przez publiczność, podczas gdy powieść pod tytułem Los — która ukazała się zaraz po tomie opowiadań Między lądem a morzem — znalazła odrazu znacznie liczniejszych czytelników, niż jakakolwiek inna z moich książek.
Niniejszy tom, złożony z trzech opowiadań, został również dobrze przyjęty — i prywatnie, i publicznie, a także i z punktu widzenia wydawcy. To drobne powodzenie zjawiło się w porę, aby pokrzepić moją osłabłą ziemską powłokę. Bo książkę tę można zaiste nazwać utworem rekonwalescenta — przynajmniej co się tyczy jej trzech czwartych — ponieważ „Ukryty sojusznik“, opowiadanie środkowe, było napisane znacznie wcześniej od dwóch pozostałych.
Moje wspomnienia, związane z książką W oczach Zachodu, łączą się ze wspomnieniem ciężkiej choroby,
