Strona:Joseph Conrad - Zwycięstwo 02.djvu/17

dnia, gdy ostatnia seria kulisów opuszczała Samburan. Heyst, wsparty o balustradę werandy, przypatrywał się ich odjazdowi taki spokojny napozór, jak gdyby nigdy nie był odstąpił od zasady, że świat jest dla mądrych ludzi tylko zabawnem widowiskiem. Wang obszedł dom naokoło i stanąwszy u stóp werandy, podniósł żółtą, szczupłą twarz.
 — Wszystko skończyć? — zapytał.
 Heyst skinął zlekka głową, patrząc w stronę molo na gromadę błękitno odzianych postaci o żółtych twarzach i łydkach. Zaganiano właśnie kulisów do łódek wynajętego parowca, który stał na kotwicy dość daleko od brzegu i wyglądał jak malowany statek na malowanem morzu; malowany jaskrawemi kolorami, bez cieniowania, bez wyczucia, z brutalną dokładnością.
 — Pośpiesz się, bo cię tu zostawią.
 Ale Chińczyk nie poruszył się wcale.
 — Ja zostać — oświadczył. Heyst spojrzał na niego wdół po raz pierwszy.
 — Chcesz tu zostać?
 — Tak.
 — Czem byłeś? Jakie tu miałeś zajęcie?
 — Garson na sala.
 — Chcesz zostać ze mną jako służący? — pytał zdumiony Heyst.
 Chińczyk przybrał niespodziewanie błagalny wyraz twarzy i rzekł po chwili milczenia:
 — Można.
 — To od ciebie tylko zależy. Zamierzam tu pozostać — może nawet i bardzo długo. Nie mam prawa zmusić cię do wyjazdu, jeżeli jechać nie chcesz, ale nie rozumiem pocobyś tu miał siedzieć.