Strona:Jules Verne-Anioł kopalni węgla.djvu/013

 Anna, młodsza jej siostra, była charakteru zupełnie innego: zastanawiająca się, rozważna, niczem się niezrażająca.
 Matka ich już nie żyła, ojca obie kochały bardzo, ala gdy Marya nie zastanawiała się, że przewyższał wielu szlachetnością duszy, rozumem i niczem nieustraszoną odwagą, Anna umiała oceniać w nim wszystkie te przymioty, i z miłością ku niemu łączyć bezmierne uwielbienie.
 Gdy mu się z ust wyrwała skarga, Anna czuła, że jej serce omdlewa, bo pojmowała, że cierpiał męki nadludzkie.
 Wtenczas to, myśląc, że drobna kwotka pieniędzy wystarczyłaby, aby mu kupić to, co mogłoby przynieść ulgę w cierpieniu, a może i uzdrowienie, sądziła, że nie było pracy, którejby, dla zdobycia owej kwotki, nie zpołała dokonać.
 Ale któżby chciał dać jakąkolwiek pracę dziewczęciu na pozór tak wątłemu?
 Pewnego dnia atoli zdawało się jej, że znalazła sposób urzeczywistnienia swoich marzeń.
 Od chwili otwarcia kopalni węgla powstało w okolicy mnóstwo lichych lepianek, nędznie skleco-