Strona:Jules Verne - Piętnastoletni kapitan.djvu/205

lecz plusk, co dowodziło, że równina uległa zalaniu, że stoi już na niej wszędzie woda.
 Okoliczność ta zaniepokoiła go nie na żarty. Przez wybity otwór woda mogła się dostać do wnętrza mrowiska przecież, należało więc zasłonić otwór. W wykonaniu myśli tej, Dick rozmiękłą gliną. zalepił wybity przez Herkulesa otwór, pozostawiając u góry wystarczająco wielką szczelinę jedynie, by przez nią napływać mogło świeże powietrze.
 Po wykonaniu pracy tej, która odebrał mu resztki sił, Dick postanowił sobie, że zaśnie na dwie choćby godziny, Przez przezorność jednak położył się przy samym otworze i zasnął bardzo szybko.
 Obudziło go uczucie dotkliwego chłodu. Zerwał się prędko i ujrzał z przerażeniem, że woda zalewała mrowisko i to do togo stopnia szybko, iż dochodziła do wyższego już piętra, to znaczy do komórek, które zajmowali murzyni, Obudził ich natychmiast, powiadamiając o nowem niebezpieczeństwie.
 Obudzony Herkules zapalił natychmiast małą lampkę podróżną i przy jej świetle zaczął badać stan wody.
 — Woda już się więcej nie podnosi, kapitanie, lecz stoi w mierze — powiedział po