nad brzegami Niassy. W parę tygodni potem towarzyszący mu murzyni porzucili go i wrócili do Zanzibaru, rozsiewając mylne pogłoski o śmierci znakomitego podróżnika.
Lecz nawet ta nikczemna zdrada nie osłabiła energji Livingstona i bez żadnej zmiany prowadził on dalej swe poszukiwania na obszarach pomiędzy jeziorem Niassa, i Tanganajka. Dn. 10 grudnia, w towarzystwie paru zaledwie krajowców, przeprawił się on przez rzekę Loanga i dn. 2 kwietnia 1867 r. odkrył jezioro Liemba, Wszelako nawet tak silny, jak Livingstona organizm nie wytrzymał trudów i znakomity podróżnik obłożnie zachorował, tak iż przez miesiąc nie mógł stanąć na nogach. Zaledwie jednak wrócił do sił, natychmiast ruszył w dalszą drogę i dn. 30 września doszedł do jeziora Moero, a dn. 21 listopada wszedł do miasta Kazemba, w którem odpoczywał przez sześć tygodni, by następnie skierować swe kroki ku jezioru Tanganajka; zły los nie pozwolił mu jednak dokonać tego, a to z przyczyny, iż jego druga, dorywczo zebrana eskorta znów go porzuciła. Wtedy Livingstone widział się zmuszonym do odwrotu; wrócił mianowicie do Kazembe, skąd, dn. 6 czerwca udał się nie na północ, lecz już na południe i po upływie sześciu tygodni dotarł do jeziora Benguelo.
Strona:Jules Verne - Piętnastoletni kapitan.djvu/283
Ta strona została przepisana.