Strona:Julian Krzewiński - W niewoli ziemi.djvu/475

 Promieniejąca nadzieją bezkresna dal, widziana nie zapomocą wzroku, lecz słuchu — jako słodkie, czarowne, wzniosłe akordy niesłychanych na ziemi harmonji...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 Ergo sum!...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

KONIEC.