Strona:Julian Krzewiński - W niewoli ziemi.djvu/53

dalej i ani na chwilę nie przyszło mu do głowy wycofać się z tej ryzykownej awantury.
 Hazard ten zaczął go podniecać. Pokonał już w sobie wszelką obawę i czekał spokojnie następstw swego lekkomyślnego kroku.
 Palił papierosa, co mu stanowiło ulgę dla rozigranych nerwów.
 — Daj pan grabę! Przemówił apasz.
 Pozwolił mu się prowadzić.
 Weszli ostrożnie na zwodzony mostek bez poręczy.
 Stefanowski stąpając za prowadzącym go, słyszał o metr pod stopami pluskanie wody.
 Czuł, że cały jest w mocy nieznajomego draba.
 Potem mostek się skończył, Anatol usłyszał jakieś, widać umówione, rytmiczne pukanie.
 Coś od wewnątrz zaszeleściało, zaszłapało, zgrzytnął jakiś rygiel, czy coś w tym rodzaju i znaleźli się obaj w niskiej kajucie berlinki.
 Gdy usiadł na jakiejś pace, rozejrzał się uważnie po ciasnej, niskiej ciupie.
 Ściany ze zbutwiałych desek gdzieniegdzie gołe, gdzieniegdzie oklejone były jakiemiś próbkami tapet, obrazkami wyciętymi z »Tygodnika ilustrowanego« i dwoma oleodrukami przedstawiającymi Puławskiego i Aleksandra III-go.