Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Generał Barcz.djvu/152

jomić się z żoną pana... Kobiety mają więcej wyczucia.
 Wyczucie? Wydzierała przeróżne dobro ze wszystkich stron, pospolicie naciągając rozjuszonych wojną mężczyzn. Nabrała też przy misjach znacznej techniki w obrocie przedmiotami. Z pak likieru, któremi pracowano początkowo, przeszła na jedwab i konfekcję damską.
 I to jeszcze okazało się za obszerne. Wkońcu zmieściła się całkowicie w obrotach brylantami.
 Ale ileż tego trzeba było, by się utrzymać na wysokiej stopie hotelu?!
 W dnie rachunków przyjmowała zazwyczaj gorącą kąpiel. By się uspokoić i nabrać ufności we własne siły.
 Patrząc na swój wysoki tors, szczupłe piersi, na brzuch równy, giętki, zaledwie dostrzegalną perłą blizn macierzyństwa u dołu przejęty, na nogi nieporównanie gładkie i niezawodnie proste, uznawała, — że tego „świątecznego ciasta“ starczy... Że zapomocą takich środków można „rozrobić“ potężną jakąś aferę, — nim się przystąpi do mocnego „przyszłościowego“ małżeństwa.
 Nie z suplentem, akademikiem, ideowcem, warjatem, — lecz z człowiekiem poważnego serca i ciężkich pieniędzy.
 Była przekonana, że taką aferę mogą stanowić zabytki, oparte o Rasińskiego.
 Intendent Wilde aż piszczał, gdy rozwinęła przed nim wszystkie możliwości.
 — To, panie, bibljoteki, to, panie, meble, to, panie,