uprawnej, wraz z rozmaitemi budowlami, pałacami, zabudowaniami gospodarskiemi, wsiami, ruchomościami, bronią, skarbami i t. d. i t. d., a pochodzącemi ze spadku po Begum Gokool z Ragginahra. Z podań robionych kolejno do trybunału cywilnego w Agra i do najwyższego sądu w Delhi, wypada, że w 1819 r., Begum Gokool, wdowa po rai Luckmissur i sama z siebie dziedziczka dóbr znacznych, poślubiła cudzoziemca, rodem Francuza, imieniem Jana Jakóba Langévol’a. Cudzoziemiec ten służył aż do 1815 r. w wojsku francuskiem, w stopniu podoficera w 36 lekkiej kawaleryi; po rozpuszczeniu wojska Loary, wsiadł na okręt w Nantes jako nadzorca nad ładunkiem handlowego statku. Przybył do Kalkuty, wylądował tam i zamieszkał; wkrótce potem otrzymał urząd kapitana instruktora w małem krajowem wojsku, które raja Luckmissur miał prawo utrzymywać, Później awansował na głównego komendanta, a wreszcie po śmierci rai otrzymał rękę wdowy po nim. Rozmaite względy polityki kolonialnej, jakoteż ważne usługi, jakie Jan Jakób Langévol, który się naturalizował, i był poddanym brytańskim, oddał europejczykom w pewnej niebezpiecznej okoliczności, skłoniły jenerał gubernatora prowincyi Bengalu do tego, że prosił i otrzymał tytuł baroneta dla małżonka Be-
Strona:Juliusz Verne-500 milionów Begumy.djvu/019
Ta strona została przepisana.