Strona:Juliusz Verne-500 milionów Begumy.djvu/107

gatunkowania węgla — gawędziła z markierem, bo ten, nawet w niedzielę, musiał z obowiązku swego czuwać przy paszczy studni.
 — Czy widzieliście wychodzącego małego Karla Bauer’a, numer 41.902? — zapytał Marceli urzędnika.
 Ten popatrzał na listę swoją i potrząsł głową.
 — Czy kopalnia ma inne wyjście?
 — Nie, to jedno jest — odpowiedział markier. — Nowe, które mają zrobić w stronie północnej, niedokończone jeszcze.
 — A więc chłopiec jest na dole?
 — Naturalnie; w istocie, to rzecz dziwna, bo w niedzielę tylko pięciu jedynie strażników musi tam pozostawać.
 — Czy mogę zejść, by się dowiedzieć?
 — Nie bez pozwolenia jednak.
 — Może się stał jaki wypadek — odpowiedziała modystka.
 — W niedzielę nie może być wypadku.
 — Ależ przecie — rzekł Marceli — muszę wiedzieć, co się dzieje z dzieckiem.
 — Proszę udać się do nadzorcy maszyny, w tem biurze... jeżeli jest tam jeszcze...
 Nadzorca, w świątecznem ubraniu, ze sztywnym, jak róg kołnierzem u koszuli, spóźnił się, na szczęście, nad rachunkami swymi. A że