Strona:Juliusz Verne-Dom parowy T.2.djvu/074

 Z odpowiedzi tej należało wnosić: że Kalagani nie wiedział nic o tem co zaszło w okolicy Gór Sautpurra, i że w przeszłym miesiącu Nana Sahib został zabity przez żołnierzy armii królewskiej, w pobliżu paalu Tandit.
 — Widzę, mój Kalagani, rzekł Banks, że wiadomości znane w całych Indyach, niełatwo dochodzą do lasów Himalajskich.
 Indus wpatrzył się w nas bystro, nic nie mówiąc, jak człowiek nierozumiejący o co chodzi.
 — Nie wiesz, zdaje się, rzekł mu Banks, że Nana Sahib nie żyje?
 — Nana Sahib nie żyje! krzyknął.
 — Tak jest, rząd ogłosił urzędowne sprawozdanie o okolicznościach towarzyszących jego śmierci. Został zabity...
 — Nana Sahib został zabity! zawołał poruszając głową, — gdzie i kiedy?
 — W paalu Tandit, w górach Sautpurra, dnia 25. maja.
 Kalagani skrzyżował ręce i milczał; wzrok jego jakiś dziwny wydał mi się w tej chwili.
 — Czy masz powody nie wierzyć w śmierć Nana Sahiba? zapytałem.
 — Żadnych, odpowiedział zimno, wierzę temu co panowie mówią.
 Gdy odszedł, Banks rzekł do mnie:
 — Wszyscy Indusi nie mogą uwierzyć w śmierć Nana Sahiba; dowódzca buntowniczych cipayów jest dla nich legendową postacią; ponieważ nie widzieli go na szubienicy, nie uwierzą w śmierć jego.
 — To tak coś jak starzy żołnierze Napoleona, którzy jeszcze we dwadzieścia lat po jego śmierci utrzymywali że ich cesarz żyje.