Strona:Juliusz Verne-Dom parowy T.2.djvu/113

zaopatrzyć się w żywność, ale któż wie kiedy zdołamy dostać się do brzegu? Może za dzień, za dwa, a wszelkie zapasy są wyczerpane.
 — Ależ jeden z nas mógłby przynajmniej spróbować tej jeszcze nocy dostać się na ląd, rzekł Indus.
 — Jakim sposobem?
 — Przepływając jezioro.
 — Przepłynąć półtory mili wpośród tak gęstej mgły! zawołał Banks, ależ byłoby to z narażeniem życia.
 — Nie jest to jeszcze dostateczny powód aby przynajmniej nie spróbować, odrzekł Indus.
 Sam nie wiem czemu, ale zdawało mi się koniecznie, że mówiąc to Kalagani nie był szczerym.
 — Więc ryzykowałbyś się przepłynąć wpław jezioro? zapytał pułkownik, bacznie wpatrując się w Indusa.
 — Tak, pułkowniku, i mam powody spodziewać się że tego dokonam.
 — W takim razie, mój przyjacielu, oddałbyś nam nieocenioną przysługę, rzekł Banks. Dostawszy się na ląd, z łatwością doszedłbyś do stacyi Jubbulpore i sprowadził nam ztamtąd potrzebną pomoc.
 — Jestem gotów, odrzekł tylko Indus.
 Myślałem że pułkownik podziękuje naszemu przewodnikowi oświadczającemu się z gotowością spełnienia tak niebezpiecznego zadania; lecz ten wpatrzywszy się w niego baczniej jeszcze jak pierwej, zawołał Gumi’ego.
 — Gumi, rzekł, gdy tenże przyszedł, wszak pływasz doskonale?
 — Tak, panie pułkowniku.
 — Czy nie byłoby za trudnem dla ciebie przepłynąć dziś w nocy półtory mili przez spokojne fale jeziora?
 — Choćby i dwie mile.
 — Oto widzisz, Kalagani ofiaruje się przepłynąć