Strona:Juliusz Verne-Hektor Servadac cz.1.djvu/081

vadac — zbliżenie to zawsze posłużyło nam do przeświadczenia się, że Wenus nie ma księżyca!
 I w samej rzeczy, Dominik Cassini, Short, Montaigne de Limoges, Montbarron i kilku innych astronomów, bardzo na seryo wierzyło w istnienie tego satelity.
 — A szkoda — dodał Hektor Servadac — bo może byśmy zabrali ten księżyc w przechodzie i mielibyśmy dwa na nasze usługi. Ale do licha! czyż nigdy nie dojdę do wyjaśnienia całego tego przewrotu w mechanice niebieskiej?
 — Panie kapitanie! — rzekł Ben-Zuf.
 — Czego chcesz?
 — Czy nie ma w Paryżu na końcu Luksemburga domu, z wielką jarmułką na głowie?
 — Obserwatoryum?
 — Tak jest! otóż czy wyjaśnienie tego wszystkiego nie należy do panów mieszkających w owej jarmułce?
 — Rozumie się.
 — A więc czekajmy cierpliwie na to wyjaśnienie, panie kapitanie i — bądźmy filozofami!
 — Eh, Ben-Zuf! Czy wiesz przynajmniej, co to jest być filozofem?
 — Wiem, panie kapitanie, ponieważ jestem żołnierzem.
 — Cóż to zatem oznacza?
 — Oznacza ustąpić, kiedy nie można zrobić inaczej; a właśnie znajdujemy się w tym wypadku, panie kapitanie.
 Hektor Servadac nie odpowiedział nic swemu ordynansowi; ale można przypuszczać, że