Strona:Juliusz Verne-Hektor Servadac cz.1.djvu/147

 — Tak jest! Kor fu! — powtórzył Hektor Servadac.
 Dwaj Anglicy, naprawdę z zdziwieni, przez chwilę milczeli, zapytując sami siebie do czego zmierza oficer francuski, ale zdziwienie ich stało się jeszcze większem, gdy hrabia zapytał czy dawno mieli wiadomości z Anglii, otrzymane bądź przez statek angielski, bądź telegrafem podmorskim.
 — Nie, panie hrabio, lina podmorska przerwała się — odpowiedział brygadyer Murphy.
 — Więc może macie komunikacyę za pomocą telegrafów włoskich?
 — Włoskich? — powtórzył major Oliphant. — Zapewne chcesz pan powiedzieć hiszpańskich?
 — Włoskich, czy hiszpańskich — odparł kapitan Servadac — mniejsza o to, moi panowie, czy mieliście wiadomości ze stolicy Brytanii?
 — Żadnych nie mieliśmy — odrzekł brygadyer Murphy. — Ale jesteśmy spokojni, to nie długo potrwa ...
 — Chybaby już nie było stolicy! — rzekł z powagą kapitan Servadac.
 — Nie było stolicy?
 — Co musi stać się, jeżeli nie ma Anglii!
 — Nie ma Anglii!
 Brygadyer Murfthy i major Oliphant podnieśli się mechanicznie, jak gdyby poruszeni sprężyną.
 — Zdaje mi się — rzekł brygadyer Murphy — że pierwej aniżeli Anglia, Francya... sama...
 — Francya może lepiej trzymać się, ponie-