Strona:Juliusz Verne-Hektor Servadac cz.2.djvu/210

i porucznik Prokop przybyli zobaczyć, co się stało?
 Izaaka i profesora oderwano od siebie.
 — Co się stało? — zapytał Hektor Servadac.
 — To się stało — odpowiedział Palmiryn Rosette — że ten urwis dał nam fałszywy bezmian, bezmian, który wskazuje większą wagę, niż rzeczywista.
 — Czy to prawda, Izaaku?
 — Panie gubernatorze!... tak... nie!... odpowiadał... tak!...
 — To się stało, że ten złodziej sprzedawał na fałszywą wagę — ciągnął dalej profesor ze wzrastającą wściekłością — i że ja ważąc mego kometę jego instrumentem otrzymałem ciężar większy od rzeczywistego.
 — Czy to prawda?
 — Doprawdy... ja nie wiem... mruczał Izaak Hakhabut.
 — To się stało nareszcie, że wziąłem tę fałszywą massę za podstawę nowych moich obliczeń, że te nie zgadzały się z mojemi obserwacyami, i że myślałem, iż ona nie jest na swojem miejscu!
 — Ale kto... ona? Gallia?
 — Ale nie! Nerina, do kata! Nasz księżyc!
 — A cóż Gallia?
 — Eh, Gallia jest zawsze tam, gdzie być powinna! — odpowiedział Palmiryn Rosette. Dąży prosto do ziemi... i my z nią!... i ten przeklęty Izaak!... niech go Pan Bóg skarze!

---