Strona:Juliusz Verne-Podróż Naokoło Księżyca.djvu/020

prezesowi: 1000 za to że kolumbiada nie pęknie, a 5000 za to że się kula wzniesie wyżej jak na 6 mil w powietrze.
 — Mam przy sobie dollary, odpowiedział Nicholl, uderzając ręką po kieszeni, i gotów jestem dług mój wypłacić.
 — Widzę mój drogi kapitanie że jesteś człowiekiem porządnym, do czego ja nigdy dojść nie mogłem. Tym razem jednak, pozwól to sobie powiedzieć, porobiłeś zakłady nie bardzo dla siebie korzystne.
 — A to dlaczego? spytał Nicholl.
 — Bo gdybyś ty wygrał, to jest gdyby kolumbiada pękła, a z nią i pocisk poszedł w kawałki, to Barbicane zginąłby także, i nie miałby ci kto wypłacić twoich dollarów.
 — Moja stawka złożoną jest w Banku baltimorskim, sucho odpowiedział Barbicane, i w razie śmierci Nicholl’a summę odbiorą jego spadkobiercy.
 — O wy ludzie praktyczni! zawołał Michał Ardan, umysły pozytywne! Podziwiam was tem więcej, że was nie rozumiem.
 — Dziesiąta, minut czterdzieści dwie! rzekł Nicholl.
 — Już tylko pięć minut! odrzekł Barbicane.
 — Tak, tylko pięć minutek! wtrącił Michał Ardan. A my jesteśmy zamknięci wewnątrz kuli, pomieszczo-