Strona:Juliusz Verne-Podróż Naokoło Księżyca.djvu/058

 — Nic łatwiejszego, odpowiedział Barbicane.
 — I tybyś potrafił zrobić to obrachowanie? pytał Michał Ardan.
 — Doskonale. Nicholl i ja bylibyśmy to samo zrobili, gdyby nota Obserwatorjum nie oszczędziła nam tej pracy.
 — Otóż przyznam ci się mój stary Barbicanie, że możnaby mnie pokrajać w kawałki, zanimbym zdołał rozwiązać to zadanie!
 — Bo nie umiesz algebry, spokojnie odpowiedział Barbicane.
 — Ah! otóż go macie! wy co się żywicie iksami gdy wyrzeczecie algebra! to już wam się zdaje żeście wszystko powiedzieli.
 — Michale, odrzekł Barbicane, czyż sądzisz że można kuć bez młota; lub bez pługa orać?
 — Trudnoby było.
 — Otóż widzisz, algebra jest narzędziem tak dobrze jak pług lub młot, a dobrem jest zaprawdę narzędziem w ręku tego, kto użyć go potrafi.
 — Naprawdę?
 — Mówię serjo.
 — I mógłbyś używać tego narzędzia w moich oczach?
 — Dlaczegóżby nie, jeśli cię to zająć zdoła.
 — Możesz mi pokazać, jak obliczono szybkość początkową naszego wagonu?