Strona:Juliusz Verne-Podróż Naokoło Księżyca.djvu/147

wschód z morzem Płodności, mare Fecunditatis, najobszerniejszem na tej półkuli, zajmującem 219,300 mil kwadr. pod 3° szerokości południowej i 5° długości zachodniej. Wreszcie najdalej na północy i najdalej na południe dwa jeszcze były morza: Humboldta, mare Humboldtianum powierzchni 6500 mil kwadr. i Australskie, mare Australe zajmujące 26 mil powierzchni.
 W środku tarczy księżycowej na samym równiku i na południku zero, widniała zatoka Środka, sinus Medii, jakby rodzaj łącznika pomiędzy dwiema półkulami.
 Tak się oczom Nicholl’a i Barbicane’a przedstawiała powierzchnia satelity ziemskiego. Gdy do siebie dodali te wszystkie wymiary, dowiedzieli się, że powierzchnia tej półkuli wynosiła 4 miljony 738,160 mil kwadratowych, z których 3 miljony 317,600 mil przypada na wulkany, łańcuchy gór, góry stożkowe wyspy, słowem wszystko co stanowiło część stałą księżyca, a 1 miljon 410,400 mil na morza, jeziora, błota, czyli to co płynną część jego składało. Dla czcigodnego Michała Ardan były to rzeczy jak może być najobojętniejsze.
 Ta półkula, jak widzimy, jest 13 ¹/₂ razy mniejsza od półkuli ziemskiej, a jednak Selenografowie naliczyli już na niej z górą 50,000 kraterów. Jestto więc powierzchnia wydęta i porozpadana, prawdziwa warząchew, godna prozaicznego przydomka, jaki jej Anglicy nadali: green cheese to jest „ser zielony“.