— Szczególna myśl, powiedział Nicholl. Lecz zdaje się że Kepler nie znał pradziwej rozległości tych gór okręgowych, bo wykopać je byłaby to praca dla olbrzymów, ale nie dla Selenitów.
— Dlaczego, jeśli ciężkość na powierzchni księżyca jest sześć razy mniejsza, jak na ziemi? rzekł Michał.
— Ale też i Selenici są sześć razy mniejsi, odpowiedział Nicholl.
— A jeśli nie ma Selenitów? wtrącił Barbicane, i tem pytaniem przerwał całą sprzeczkę.
Wkrótce Eratosthene zniknęła z horyzontu, zanim się do niej pocisk przysunął tak blizko, aby można było dokładne uczynić obserwacje. Ta góra dzieliła Apeniny od Karpatów.
W orografii księżycowej opisane są pasma gór głównie na półkuli północnej rozrzucone. Niektóre jednak zajmują pewną część półkuli południowej.
Oto tablica tych różnych łańcuchów, wskazanych od południa ku północy, z oznaczeniem ich szerokości i wysokości przy najwyższych wierzchołkach.
| Góry | szer. południowej | metrów | |
| Daerfel | 84° — | „ | 7,603 |
| Leibnitz | 65° — | „ | 7,600 |
| Rook | 20° do 30° | „ | 1,600 |
| Ałtaj | 17° — 28° | „ | 4,047 |
| Kordyliery | 10° — 20° | „ | 3,898 |
| Pireneje | 8° — 18° | „ | 3,631 |
