Ta strona została przepisana.
Werner, Harpelus; górze Cervin (4,552 metry) Macrobe, Eratosthenes, Albaterue, Delambre; szczytowi Teneryffy (3,710 metrów) Bacon, Cysatus, Philolaus i wierzchołki Alp; górze Perdu w Pyreneach (3,351 metrów) Roemer i Bogusławski; i (3,237 metrów) Herkules, Atlas, Furnerius.
Te są główniejsze punkta porównania, które pozwalają ocenić wysokość gór księżycowych. Droga jaką pocisk przebywał właśnie prowadziła ich do tej górzystej okolicy półkuli południowej, gdzie właśnie wznosiły się najpyszniejsze okazy orografji księżycowej.
