Strona:Juliusz Verne-Podróż do Bieguna Północnego cz.1.djvu/124

116

 — Chcesz założyć ręce? odrzekł Plower, toć lepiej użyć ich do pracowania nad powrotem! Myślisz może, żeśmy gotowi tu zimować aż do przyszłego roku?
 — Smutneby to było zimowisko, rzekł Bolton, bo okręt zewsząd jest odsłonięty!
 — A któż zaręczy, dodał Brunton, że na przyszłą wiosnę morze wolniejsze będzie jak dzisiaj?
 — Co tu gadać o przyszłej wiośnie? odezwał się Pen. Mamy dziś czwartek; jeśli do niedzieli droga wolną nie będzie, to powrócimy na południe.
 — Słusznie mówi, rzekł Clifton.
 — Cóż, zgoda na to? zapytał Pen.
 — Zgoda, odpowiedzieli jego koledzy.
 — I będzie to bardzo rozumnie, dodał Waren; bo jeśli mamy jak dotąd pracować holując okręt, to lepiej go cofać.
 — Zobaczymy co będzie w niedzielę, rzekł Wolsten.
 — Tylko mi pisnąć trzeba, a zaraz kotły zagrzeję, dodał Brunton,
 — Toć my sami i bez rozkazu możemy podpalić pod niemi, zauważył Clifton.
 — Jeśli który z panów oficerów, rzekł Pen, zechce tu zazimować, to mu nikt nie wzbroni, zostawi się go w spokoju; łatwo sobie zbuduje budę