Strona:Juliusz Verne-Podróż do Bieguna Północnego cz.1.djvu/241

233

mu chwilę, w której bryg znajdował się pod 75° 30′ szerokości.
 — To tam, to właśnie tam! zawołał Johnson, jest to miejsce straszne! a mówiąc to, miał łzy w oczach.
 — Chcesz mówić o śmierci porucznika Bellot’a, zapytał doktór.
 — Tak jest panie Clawbonny, o tym dzielnym oficerze, o człowieku wielkiego serca i odwagi niepospolitej.
 — I to tutaj, powiadasz, miał miejsce ten wypadek?
 — Właśnie na tej części wybrzeża North-Devon! Oh! w całym tym wypadku była jakaś fatalność szczególniejsza, i możeby się uniknęło nieszczęścia, gdyby kapitan Pullen prędzej był na pokład swego okrętu powrócił.
 — Nie rozumiem cię Johnsonie.
 — Posłuchaj panie Clawbonny, a zobaczysz od czego nieraz istnienie człowieka zależy. Wiesz pan że porucznik Bellot w 1850 roku należał do pierwszej wyprawy, wysłanej na poszukiwanie Franklina.
 — Tak jest, na okręcie Prince-Albert.
 — Otóż w roku 1853, za powrotem do Francyi znowu otrzymał pozwolenie zabrania się na pokład