Strona:Juliusz Verne-Podróż do Bieguna Północnego cz.1.djvu/367

359

 — A to co? zawołał doktór.
 — Co to ma znaczyć? mówił Bell, przerywając robotę na chwilę.
 Doktór zawołał Hatterasa, który przyszedł bezzwłocznie.
 Duk szczekał zajadle i pazurami skrobał po lodzie.
 — Możeśmy natrafili na jaki skład zapasów? rzekł doktór.
 — Tak się coś zdaje, dorzucił Bell.
 — Kopcie dalej, odezwał się Hatteras.
 Wydobyto następnie jeszcze kilka kawałków żywności i pakę, do czwartej części napełnioną mięsem zasuszonem.
 — Jeśli to jest schowanie, mówił Hatteras, to z pewnością przed nami zwiedzały je już wprzód niedźwiedzie. Przypatrzcie się dobrze, a zobaczycie sami, że przedmioty te są widocznie poruszane.
 — Obawiam się tego właśnie, rzekł doktór, bo...
 Niedokończył myśli; wyrazy jego przerwał głośny krzyk Bell’a, który kopiąc natrafił na nogę ludzką, wystającą z pośrodku lodów.
 — Trup! zawołał doktór.
 — To nie schowanie, mówił Hatteras, ale grób.
 Po wydobyciu ciała na wierzch, okazało się, że to był doskonale zachowany trup jakiegoś majtka