Strona:Juliusz Verne-Podróż do Bieguna Północnego cz.1.djvu/370

362

 — Altamont! zawołał doktór, na okręcie Porpoise z New—Yorku!
 — Amerykanin! rzekł Hatteras cały drgając.
 — Ocalę go, mówił doktór, zaręczam, i dowiewiemy się strasznej zagadki.
 Powrócił zatem do Altamonta, pozostawiając Hatterasa w głębokiem zamyśleniu. Przy usilnych staraniach, doktór przywrócił nieszczęśliwego do życia, ale nie do przytomności, bo chociaż żył, nic jednak nie mówił, nie słyszał i nie widział.
 Następnego dnia rano Hatteras rzekł do doktora:
 — Jednakże potrzeba nam jechać.
 — Jedźmy kapitanie! sanie nie są przeładowane, połóżmy więc na nich tego biedaka i przewieźmy go na okręt.
 — Rób jak chcesz, odrzekł Hatteras, lecz przedewszystkiem pochowajmy te ciała.
 Dwaj nieznani majtkowie złożeni zostali napowrót pod zwaliska domku śniegowego, a trup Simpson’a zajął miejsce Altamont’a.
 Pomodliwszy się za swych towarzyszy, trzej podróżni o siódmej godzinie z rana puścili się w drogę z powrotem do Forwarda.