Strona:Juliusz Verne-Podróż do Bieguna Północnego cz.2.djvu/031

29

 — Porpoise.
 — Porpoise! zawołał kapitan.
 Amerykanin dał znak twierdzący.
 — Na tych morzach? zapytał Hatteras z sercem silnie bijącem.
 Chory znowu potwierdził poruszeniem głowy.
 — Na północy?
 — Tak! rzekł chory.
 — I wiesz pozycyę w jakiej się znajduje.
 — Wiem!
 — Dokładnie?
 — Tak! odrzekł znowu Altamont.
 Nastała chwila milczenia. Serca silnie biły w piersi świadków tej sceny niespodziewanej.
 — Słuchajże, powiedział wreszcie Hatteras, potrzeba nam koniecznie dowiedzieć się o miejscu przebywania tego okrętu! Ja będę głośno wyliczał stopnie, ty zatrzymaj mnie znakiem.
 Amerykanin skinął głową na znak zrozumienia i zgody.
 — Zaczynam, rzekł Hatteras, liczyć stopnie długości. Sto pięć? Nie. — Sto sześć? Nie. — Sto siedm? Sto ośm? — Więc to w stronie zachodniej?
 Amerykanin potwierdził głową.
 — Idźmy dalej. — Sto dziewięć? Sto dziesięć? Sto dwanaście? Sto czternaście? Sto szesnaście?