Strona:Juliusz Verne-Podróż do Bieguna Północnego cz.2.djvu/102

100

ro Altamont zrobił swój wybór, mówmyż teraz i my o nas i o naszych. Niech nasz kapitan...
 — Ponieważ ta ziemia jest amerykańską, przerwał Hatteras, ja nie chcę aby tu moje nazwisko figurowało.
 — Czyż takie jest nieodwołalne twe postanowienie? zapytał doktór.
 — Bezwątpienia, odrzekł Hatteras.
 Doktór nie nalegał dłużej.
 — A więc na nas kolej, rzekł zwracając się do cieśli i starego marynarza; pozostawmy tu jakiś ślad naszego przejścia. Wnoszę, aby wyspę którą ztąd widać na morzu w odległości trzech mil, nazwać wyspą Johnsona, na cześć naszego poczciwego retmana.
 — Oh! panie Clawbonny, jąkał zmięszany Johnson.
 — Górę zaś, którąśmy widzieli w stronie zachodniej, nazwijmy górą Bella, jeśli nasz cieśla zgadza się na to.
 — Zbytek zaszczytu dla mnie, odpowiedział Bell.
 — To jest tylko sprawiedliwość odparł doktór.
 — I nic sprawiedliwszego! dodał Altamont.
 — Więc pozostaje nam już tylko ochrzcić naszą fortecę, mówił dalej doktór; ponieważ ani Jej