Strona:Juliusz Verne-Podróż do Bieguna Północnego cz.2.djvu/120

118

dyce, Banks, Solander, Blagdin, Home, Nooth, lord Seaforth i kapitan Philips, w 1774 roku wytrzymali temperaturę gorącą na sto dwadzieścia ośm stopni Celsiusza, w której gotowały się jaja i piekł doskonale rostbef.
 — I to Anglicy! rzekł Bell z pewnem uczuciem dumy.
 — Tak jest, odpowiedział doktór.
 — Oh! Amerykanie byliby lepiej zrobili, odezwał się Altamont.
 — Boby się popiekli, dorzucił doktór z uśmiechem.
 — A choćby i tak? odrzekł Amerykanin.
 — Ponieważ jednak nie próbowali tego, pozostaję przy moich rodakach, a tymczasem opowiem jeszcze jeden, ostatni fakt, który wydałby się niepodobnym do wiary, gdyby w wątpliwość podać było można zeznanie naocznych świadków. Książę Raguzy i doktór Jung, to jest Francuz i Austryak, widzieli pewnego Turka kąpiącego się w wodzie mającej ciepła siedmdziesiąt ośm stopni.
 — I cóż w tem dziwnego? zapytał Johnson, przecież to daleko mniej aniżeli wytrzymały dziewczęta z La Rochefoucauld i nasi dzielni rodacy.
 — O przepraszam, odpowiedział doktór, wielka to różnica pozostawać w powietrzu gorącem