Strona:Juliusz Verne-Podróż naokoło świata w 80-ciu dniach.djvu/024

 — Tak, w 80 dni — wykrzyknął Andrew Stuart — nie wliczywszy złej pogody, przeciwnych wiatrów, rozbicia statków i wykolejenia.
 — Owszem, wszystko wliczywszy — odpowiedział pan Fogg, nie przestając grać, gdyż tym razem gra nie przerwała dyskusyi.
 — Nawet gdy hindusi i indyanie zniosą szyny — wykrzyknął Stuart — zatrzymają pociągi, ograbią furgony, oskalpują podróżnych?
 — Wszystko wliczywszy — odparł Phileas Fogg, który rzucił karty i dodał: — dwa atu.
 — W teoryi ma pan racyę, panie Fogg, ale nie w praktyce.
 — W praktyce także, panie Stuart.
 — Chciałbym się przekonać.
 — Zależy od pana, pojedźmy razem!
 — Niech mię Bóg broni! — wykrzyknął Stuart — mógłbym się założyć o cztery tysiące funtów sterlingów, iż podróż naokoło świata w tak krótkim czasie jest niemożliwą.
 — Przeciwnie, bardzo możliwą.
 — Spróbuj więc pan ją odbyć.
 — Podróż naokoło świata w osiemdziesiąt dni?
 — Tak.
 — Bardzo chętnie.
 — Kiedyż się pan wybierasz?
 — Choćby zaraz.