Strona:Juliusz Verne-Podróż naokoło świata w 80-ciu dniach.djvu/152

muszę być najpóźniej 14-go w Jokohamie, by zdążyć na statek z San Francisco.
 — Żałuję — odparł majtek — ale to nie możliwe.
 — Daję wam 100 funtów dziennie i nagrodę 200 funtów, gdy przybędę na czas.
 — Czy naprawdę? — spytał marynarz.
 — Zupełnie seryo — odrzekł pan Fogg.
 Marynarz zamyślił się, patrzał na morze, walcząc z chęcią dobrego zarobku, a bojaźnią puszczenia się tak daleko.
 Fix był w śmiertelnej trwodze.
 W tej chwili pan Fogg zwrócił się do pani Aoudy:
 — Czy się pani nie obawia? — zapytał.
 — Z panem nie, panie Fogg — odparła.
 Marynarz zbliżył się do dżentelmana, mnąc czapkę w rękach.
 — A więc marynarzu? — zapytał pan Fogg.
 — Otóż proszę Waszej Wysokości — odparł marynarz — nie mogę narażać siebie, mych ludzi i pana, puszczając się w tak daleką podróż. Przytem o tej porze na statku objętości 20 tonn, nie przybędziemy na czas, gdyż z Hong-Kongu do Jokohamy jest 1650 mil.
 — 1600 tylko — poprawił pan Fogg.
 — To wszystko jedno.
 Słysząc tę rozmowę, Fix odetchnął głęboko.