Strona:Juliusz Verne-Podróż naokoło świata w 80-ciu dniach.djvu/177

Zjednoczonych. Obieżyświat wszedł pod galeryjkę przed budą się znajdującą i spytał o pana Batulcara; tenże ukazał się we własnej osobie.
 — Czego sobie pan życzysz? — spytał Obieżyświata, biorąc go za krajowca.
 — Czy nie przyjąłbyś pan czasem służącego? — spytał Obieżyświat.
 — Służącego — zawołał Batulcar, głaszcząc swą gęstą siwą brodę — mam dwóch posłusznych, wiernych, którzy mnie nigdy nie opuszczają, a służą mi darmo, tylko za wyżywienie. A otóż są — dodał, pokazując dwa mocne ramiona, po których przechodziły żyły grube, jak postronki.
 — Więc nie mogę panu niczem służyć?
 — Niczem!
 — Tam do licha! Bardzobym chciał jednakże zabrać się z panem.
 — Ah! tak — rzekł szanowny Batulcar — pan jesteś Japończykiem, jak ja małpą. Dlaczegożeś się tak ubrał?
 — Ludzie ubierają się, jak mogą.
 — To prawda. Pan jesteś Francuzem?
 — Tak, czystej krwi Paryżaninem.
 — W takim razie umiesz zapewne stroić miny?
 — Na honor — odparł Obieżyświat trochę urażony — my Francuzi, umiemy stroić miny,