Strona:Juliusz Verne-Sfinks lodowy.djvu/113

— 95 —

 — Pod jakiemi warunkami tak? — pytał przybyły.
 — Jeżeli ten, który się przedstawi będzie mi odpowiedni...
 — A więc czy zechcesz mię pan?
 — Jesteś marynarzem?
 — Żyłem na okrętach przez 25 lat...
 — Gdzie?
 — Na morzach południowych.
 — Daleko?
 — Tak... zechciej mię pan rozumieć... bardzo daleko...
 — Twój wiek?
 — Lat 44.
 — Jesteś obecnie w Port-Egmond.
 — Trzy lata będzie na święta Bożego Narodzenia, jak tu przyjechałem.
 — Czy zamierzałeś nająć się na statek rybacki?
 — Nie.
 — Cóżeś zatem tu robił?
 — Nic. Zechciej mię pan rozumieć, ja nie chciałem więcej służyć...
 — Więc dla czego teraz się przedstawiasz?
 — Mam pewną myśl... Wiadomość, że jedziesz pan do bieguna... Tak jest, jabym pragnął... jabym chciał z pozwoleniem pańskiem, należeć do tej wyprawy...
 — Czy jesteś znanym w Port-Egmond?
 — Znają mię. Nie zasłużyłem nigdy na naganę odkąd tu jestem.
 — Więc dobrze, zasięgnę wiadomości o tobie.
 — Pytaj kapitanie, a gdy zezwolisz, będę na pokładzie dziś jeszcze.
 — Jakże się nazywasz?
 — Hunt.